Ciśnienia działające na obudowę wyrobisk korytarzowych

W celu utrzymania potrzebnych wymiarów wyrobiska górniczego oraz zabezpieczenia przebywających w nim ludzi przed rażeniem odłamkami skalnymi odspojonymi ze stropu i z ociosów stosuje się w nich powszechne obudowę górniczą. Powoduje ona nacisk na skały stropowe, przeciwdziałające odkształceniem się stropu.
Działające na obudowę górniczą ciśnienia można podzielić na ciśnienie statyczne i dynamiczne.

Ciśnienie statyczne - ciśnienie jakie wywiera na obudowę górniczą siła grawitacji, a jego wielkość odpowiada ciężarowi odspojonych i spoczywających na niej skał strefy odprężonej. Osiąga ona maksymalną wielkość, gdy cała skała znajdująca się wewnątrz naturalnego sklepienia osiada na obudowę.

Ciśnienie dynamiczne - wywierane jest ono na obudowę górniczą w momencie nagłego przemieszczenia się i osiadania na niej mas skalnych. Nie występuje więc w sposób ciągły, ale sporadycznie, niekiedy okresowo. Ma niejako cechy uderzenia. Na większych głębokościach osiąga ono wielkość znacznie większe od ciśnienia statycznego, dlatego też może spowodować zniszczenia obudów.

Obudowa sztywna - złożona z elementów sztywnych. Zaprojektowana i wykonana prawidłowo wytrzymuje ciśnienie statyczne oraz niewielkie ciśnienie dynamiczne, chroni strop od nadmiernych spękań, zahamowuje proces odprężenia i pozwala utrzymać stałe wymiary wyrobiska. Na większych głębokościach gdy ciśnienie dynamiczne może być większe obudowa sztywna ulega uszkodzeniu.

Obudowa podatna - złożona jest z elementów, które pod wpływem ciśnienia górotworu mogą przesuwać się do określonych wymiarów. W momencie zadziałania ciśnienia dynamicznego obudowa podatna poddaje się i przekrój wyrobiska zostaje zmniejszony.