Zabudowa stojaka Valent [Film]

Zabudowa stojaka Valent (podciągarka mechaniczna i hydrauliczna)

PLAN DZIAŁANIA WYMIANY PODKŁADU TOROWEGO NA DRODZE PRZEWOZU GŁÓWNEGO Z TRAKCJĄ ELEKTRYCZNĄ.

PLAN DZIAŁANIA WYMIANY PODKŁADU TOROWEGO NA DRODZE PRZEWOZU  
                                         GŁÓWNEGO Z TRAKCJĄ ELEKTRYCZNĄ.


Czynności technologiczne niezbędne do wykonania zadania.

- powiadomić dysponenta o zamiarze wykonania zadania i uzyskania zgody na wejście.
- oględziny miejsca pracy , sprawdzanie stanu obudowy wyrobiska.
- wykonanie pomiaru atmosfery w miejscu pracy
- wyłączenie trakcji elektrycznej po przez wyłączenie wyłączników sekcyjnych z obu stron    wykonywanego zadania i zdjęcie rączki wyłącznika i zabranie go ze sobą.
-  zawieszenie tabliczek informacyjnych na w/w wyłącznikach sekcyjnych na wyżej wymienionych robotach torowych (data i godzina rozpoczęcia prac)
- zabudowanie uziemienia trakcji elektrycznej do okładzin do okładzin szyny.
- zabudowanie sygnalizacji świetlnej – czerwone lampy w odległości 20m po obu stronach wykonywanego zadania ,a  jeżeli oznakowanie nie jest widoczne to w odległości 80 m przed tym znakiem ogranicza się prędkość  do 0,5 m/s.
- zabudowanie odboju torowego po obu stronach planowanego zadania w odległości bezpiecznej od wykonywanych robót.
- przygotowanie potrzebnych materiałów i narzędzi do wykonania w/w zadania.
- przygotowanie stanowiska do wykonania zadania.
- wykonanie pobierki spągu pod i wokół wymienionego podkładu torowego (usuniecie starej podsypki).
- odkręcenie śrub łupkowych mocujących wraz z blachami po obu stronach torowiska.
- dobór właściwego podkładu do wykonania zadania.
- utworzenie nowego podkładu pod torowisko.
- usztywnienie podkładu poprzez podbicie klinem drewnianym aby równo dolegał do stopy szyn.
-  zaznaczenie miejsca do wykonania otworów dla wkręcenia śrub łupkowych szynowych.
-  wykonanie otworów do śrub szynowych.
- założenie łubków mocujących
- dokręcenie śrub łubkowych szynowych do podkładu
- wykonanie podsypki torowej
- uporządkowanie stanowiska pracy
- zdemontowanie zabezpieczeń (uziom, odboje, lampy ostrzegawcze, światło, zdjęcie tablic informacyjnych z wyłączników sekcyjnych, założenie rączek, załączenie wyłączników sekcyjnych.
- powiadomienie dysponenta przewozu o wykonaniu zadania.
- wycofanie się z drogi i przewozu głównego.



Niezbędne elementy.

- materiał do wykonania odbojów
- lampy ostrzegawcze
- tablice informacyjne
- kliny drewniane
- złącza do wykonania uziemienia trakcji
- podkładu
- śruby szynowe łubkowe
- łubki szynowe
- podsypka torowa – twardość ok 50 mpa.
- wóz górniczy do załadunku urobku z pobierki spągu

Niezbędne narzędzia , urządzenia i sprzęt kontrolno-pomiarowy.

- kilof, łopata, łom, klucz do śrub szynowych świder do wykonania otworów w podkładzie , miara górnicza lub calówka, środki ochron indywidualnych (hełm, okulary , rękawice , odzież ochronna , obuwie robocze , ochronniki słuchu)


Prezentacja:

            Moim zadaniem była wymiana podkładu torowego na drodze przewozu głównego. Aby zrealizować powyższe zadanie musiałem powiadomić o tym dysponenta przewozu i uzyskać jego zgodę. Po przyjściu na miejsce dokonałem oględzin miejsca pracy , sprawdziłem stan obudowy , sprawdziłem stan atmosfery kopalnianej zgromadziłem potrzebne narzędzia i materiały: nowy podkład torowy, podsypkę kliny drewniane , śruby torowe łubkowe , blachy mocujące - 4szt , klucz do śrub torowych , świder do wykonania otworów w pokładzie, kilof łopata , łom , sprzęt zabezpieczający stanowisko: (lampy ostrzegawcze , tablice informacyjne, materiał na odboje torowe), wóz do załadunku urobku złącze uziemiające. Przed rozpoczęciem czynności związanych z wymianą podkładu wyłączyłem trakcje po obu stronach na wyłącznikach sekcyjnych . Powiesiłem na wyłącznikach sekcyjnych tablice ostrzegawcze (datę i godzinę rozpoczęcia prac ), zabrałem rączki wyłączników. W odległości 20m po obu stronach zawiesiłem światła czerwone ostrzegawcze. Na torowisku po obu stronach wymiany podkładu zabudowałem odboje torowe w odległości bezpiecznej. Dokonałem uziomu trakcji jezdnej poprzez zamocowanie szybko złączy do główki szyny . Usunąłem starą podsypkę wokół wymienianego podkładu, dokonałem pobierki spągu. Urobek załadowałem do woza górniczego. W przygotowane miejsce ułożyłem nowy podkład o odpowiedniej długości
 (zmierzyłem go przy pomocy miary górniczej) Podbiłem klinami drewnianymi aby cała płaszczyzna dolegała do stopy szyny. Wyznaczyłem miejsce na otwory dla śrub szynowych. Wyznaczyłem otwory na głębokość równą długości śrub. Założyłem łupki mocujące, dokręciłem nowe śruby łubkowe szynowe , usunąłem kliny drewniane. Uzupełniłem podsypkę dolomitową. Uporządkowałem stanowisko pracy. Skompletowałem narzędzia. Usunąłem zabezpieczenia (tablice informacyjne , lampy ostrzegawcze , uziom trakcji , odboje torowe. Załączyłem  trakcje na wyłącznikach sekcyjnych i powiadomiłem dysponenta przewozu o wykonaniu zadania. Powyższe czynności wykonałem w odzieży roboczej oraz posiadałem przy sobie środki ochron indywidualnych.

        Uważam że powyższe zadanie wykonałem zgodnie z obowiązującymi przepisami BHP i techniką górniczą obowiązujących na głównych drogach przewozu dołowego.   

Zabudowa rurociągu

I. Opis stanowiska ćwiczebnego

1. Lokalizacja stanowiska w sztolni. 
2. Zespół wykonujący ćwiczenie powinien składać się z 3 + 4 praktykantów i pod nadzorem nauczyciela. 
3. Materiał: rury stalowe kołnierzowe fi 108mm lub fi 159mm

II. Przed rozpoczęciem pracy nakeży:

1. Uporządkować materiały w miejscu wykonywania ćwiczenia i zdjąć z obudowy elementy 
2. Sprawdzić stan obudowy ŁP w miejscu wykonywanego ćwiczenia tj. stabilność obudowy, kompletność opinki i rozpór oraz dokręcić zamki obudowy na 3 poprzednich odrzwiach.
3. Przygotować niezbędne do wykonania ćwiczenia narzędzia i materiały tj:

• rury stalowe kołnierzowe fi 108 lub fi 159mm
• łańcuchy fi 10x60mm dla obciążenia użytkowego 625kg lub fi 16x80mm, nakrętki ze śrubami, odpowiednio M16x50mm i M20x105mm, uszczelki płaskie do połączeń kołnierzowych 
• klucze płasko-oczkowe, kilof, łom

III. Wymagania do pracy na stanowisku:

1. Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia praktykanci odbywający zajęcia muszą być:

• zapoznani (przez instruktora, nauczycieli lub osobę dozoru ruchu) z warunkami w miejscu wykonywania ćwiczenia, z występującymi zagrożeniami oraz dokumentami techniczno-ruchowymi używanych urządzeń i narzędzi (w zakresie niezbędnym do wykonania ćwiczenia), a także z ogólnymi przepisami i zasadami BHP, ze szczególnym uwzględnieniem dopuszczalnej masy i zasada przy podnoszeniu i przenoszeniu przedmiotów. 
• poinstruowani (przez instruktorów, nauczycieli lub osobę dozoru ruchu) na stanowisku ćwiczebnym w zakresie sposobu bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności w ćwiczeniu. 

2. W razie potrzeby stosować pomosty robocze zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie ich montażu oraz wykonywania prac na wysokości. 

IV. Odzież robocza i środki ochrony indywidualnej:

• rękawice robocze
• gumowce
• hełm
• okulary
• ubranie robocze

V. Po zakończeniu wykonywania ćwiczenia należy:

1. Zgłosić zakończenie ćwiczenia instruktorowi lub nauczycielowi. 
2. Uporządkować materiały, narzędzia i sprzęt pomocniczy. 
3. Sprawdzić czy pozostawione stanowisko ćwiczebne nie stwarza jakichkolwiek zagrożeń bezpieczeństwa. 

Ogólne zasady BHP:

1. Dbaj o porządek i bezpieczeństwo!
2. Wszystkie prace należy wykonywać spod zabudowanego stropu!
3. Należy stosować wyłącznie materiały dopuszczone do prac pod ziemią!
4. Stosuj odzież roboczą i sprzęt ochrony indywidualnej wymagany na danym stanowisku ćwiczebnym.
5. W razie zaistnienia sytuacji nieprzewidzianej należy wstrzymać wykonywanie prac i wszystko musi być skonsultowane i zaakceptowane przez instruktora lub osobę dozoru ruchu. 

 Technologia - Sposób wykonywania ćwiczenia:

1. W miejscu wykonywania ćwiczenia zamocować do obudowy wyrobiska dwa łańcuchy w sposób uniemożliwiający ich ześlizgnięcie się. 
2. Podnieść rurę na żądaną wysokość i podwiesić ją na przygotowanych łańcuchach (najpierw unosząc jeden jej koniec i pewnie mocując, a potem drugi). Regulując upięcie łańcuchów ustawić dokładnie rurę w osi do rury już zabudowanej, a następnie do niej dosunąć. UWAGA: w trakcie wykonywania montażu rur należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość dociśnięcia dłoni lub palców podczas zawieszania lub dosuwania rury do istniejącego rurociągu!).
3. Zbliżyć do siebie kołnierze rur i połączyć je używając przygotowanych śrub, zostawiając miejsce na włożenie uszczelki. 
4. Włożyć uszczelkę pomiędzy rury, następnie założyć wszystkie śruby. 
5. Sprawdzić poprawność umiejscowienia uszczelki, a następnie ostatecznie dokręcić śruby. UWAGA: Rurociąg musi być podwieszony w min. 2 pkt., stosując maksymalny rozstaw.

Zabudowa odrzwi obudowy chodnikowej ŁP

I. Opis stanowiska ćwiczebnego

1. Lokalizacja stanowiska w sztolni.
2. Zespół wykonujący ćwiczenie powinien składać się z 3 + 4 praktykantów (pod nadzorem instruktora lub nauczyciela)
3. Obudowy: ŁP o profilu V29 lub V25, 3 elementowa, w rozstawie odrzwi d=1m

• stabilizacja odrzwi: rozpory stalowe typu "G" rozmieszczone w odległości do 1,2m
• opinka: siatki stalowe, wykładzina żelbetowa, wykładzina stalowa (w zależności od wybranego wariantu) 

II. Przed rozpoczęciem pracy należy:

1. Uporządkować materiały w miejscu wykonania ćwiczenia (zdjąć z obudowy elementy luźno wiszące)
2. Sprawdzić stan obudowy ŁP w miejscu wykonywanego ćwiczenia tj. stabilność obudowy, kompletność opinki i rozpór oraz dokręcić zamki obudowy na 3 poprzednich odrzwiach. 
3. Przygotować niezbędne do wykonania ćwiczenia narzędzia i materiały 

• elementy obudowy ŁP (2 ŁO + ŁS) , strzemiona obudowy, siatki stalowe
• 2 podciągi stalowe o długości min. 4,5m oraz 6 śrub hakowych  do podwieszenia obudowy tymczasowej
• łopata, kilof, łom 2,5m, kilof na długim stylu, klucze do zamontowania zamków obudowy i rozpór stabilizujących

III. Wymagania do pracy na stanowisku:

1. Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia praktykanci odbywający zajęcia muszą być:

• zapoznani (przez instruktora, nauczycieli lub osobę dozoru ruchu) z warunkami w miejscu wykonywania ćwiczenia, z występującymi zagrożeniami oraz dokumentami techniczno-ruchowymi używanych urządzeń i narzędzi (w zakresie niezbędnym do wykonania ćwiczenia), a także z ogólnymi przepisami i zasadami BHP, ze szczególnym uwzględnieniem dopuszczalnej masy i zasada przy podnoszeniu i przenoszeniu przedmiotów. 
• poinstruowani (przez instruktorów, nauczycieli lub osobę dozoru ruchu) na stanowisku ćwiczebnym w zakresie sposobu bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności w ćwiczeniu. 

2. W razie potrzeby stosować pomosty robocze zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie ich montażu oraz wykonywania prac na wysokości. 

VI. Technologia - sposób wykonywania ćwiczenia:

1. Przygotować obudowę tymczasową tj. dwa podciągi stalowe o długości min. 4,5m, podwieszając je w trzech punktach do obudowy za pomocą śrub hakowych. 
2. Ostrożnie wprowadzić na obudowę tymczasową łuk stropnicowy, umieszczając go bezpośrednio za ostatnimi kompletnie zabudowanymi odrzwiami, założyć rozpory stabilizujące, następnie odsunąć stropnicę na właściwą odległość i dokręcić rozpory. Wykonać opinkę i wykładkę stropu. 
3. Oczyścić spąg w miejscu posadowienia łuków ociosowych, położyć stopę podporową. Dostawić łuk ociosowy (stojak) do zabudowanej na podciągach tymczasowych stropnicy, założyć strzemiona, a następnie dokręcić je z odpowiednią siłą. Dostawić w ten sam sposób drugi łuk. 
4. Zabudować rozpory stabilizujące i wykonać opinkę ociosów, wykładając jednocześnie pustki miedzy opinką i ociosem. 
5. Sprawdzić stabilność zabudowanych odrzwi oraz poprawność kierunków i nachylenie (niwelację) wyrobiska.

Rodzaje stojaków obudowy górniczej

Stojak drewniany

Stojak drewniany to pień sosnowy lub z innego drewna o średnicy 30-40cm, który musi być nieco dłuższy od odległości między spągiem a stropem, mierzonej prostopadle do spągu w zamierzonym miejscu jego zabudowania. Wymaganą długość mierzy się za pomocą dwóch złożonych łat (listewek) drewnianych. Przy przycinaniu stojaka należy uwzględnić także grubość stropnicy, zwykle wykonanej z połowicy drewnianej, której zadaniem jest rozłożenie siły podporności stojaka na większą powierzchnię. Stojak stawia się w wybranym miejscu na spągu składa stropnicę na jego szczycie z wykonanym olunkiem (dopasowanego do półokrągłego kształtu przekroju stropnicy).
Ponieważ stojak jest nieco dłuższy, należy wbić go w podłoże, tak aby osiągnął pozycję prostopadłą do spągu. Wbicie stojaka wywoła w nim siłę ściskającą zwaną siłą podporności wstępnej Pw, która zapewnia wystąpienie tarcia między stropnicą i stropem, co zapobiegnie przewróceniu się stojaka.
Gdy osiadający strop zaczyna naciskać, w stojaku rozwija się siła podporności roboczej Pr, która osiągnąć może wartość równą podporności nominalnej stojaka Pn.
Pw <= Pr <= Pn
Jeżeli nacisk stropu przekroczy wartość 1,5 Pn zaczyna się niszczenie stojaka.

Stojak stalowy cierny

Na rysunku pokazana jest najbardziej uproszczona, szkolna zasada działania stojaka stalowego ciernego. Stojak składa się z rdzennika (1) w postaci rury lub prętu z koroną na szczycie służącą do ułożenia stropnicy. Rdzennik jest wpuszczony do spodnika (2) w postaci rury ze stopą. Na górnym końcu spodnika znajduje się zamek (3), za pomocą którego przez wbicie klina (4) wywołuje się siłę tarcia T między spodnikiem i rdzennikiem, będącą siłą podporności nominalnej Pn. Stojak stawia się w wybranym miejscu prostopadle do spągu i wyciąga rdzennik ze spodnika, a następnie układa na jego koronie stropnicę.
W ostatnim stadium wyciągania rdzennika należy posłużyć się podciągnikiem zębatkowym lub hydraulicznym.
Z reguły stojaki stalowe cierne mają wbijane dwa kliny, stąd dla podporności nominalnej jest dwukrotnie większa niż przy wbiciu jednego klina.
Gdy osiadający strop zaczyna naciskać, w stojaku rozwija się siła podporności roboczej Pr, która może osiągnąć wartość równą podporności nominalnej stojaka Pn.
Pw <= Pr <= Pn
Przy przekroczeniu siły podporności nominalnej stojaka stalowego ciernego Pn ujawnia się podporność stojaka. Wówczas rdzennik wsuwa się nieznacznie do spodnika, lecz nadal istnieje siła podporności roboczej i stojak spełnia swoje zadanie, aż wyczerpie się zakres możliwości wsuwania rdzennika. Jeżeli nacisk stropu przekroczy Pmax=1,5 Pn nastąpi zniszczenie stojaka.

Przykładem stojaka stalowego ciernego stosowanego w PW jest stojak Valent.
Budowa stojaka Valent jest bardziej złożona, dodano w nim elementy zwiększające jego trwałość. Powierzchnia rdzennika jest ocynkowana antykorozyjnie, co zmienia współczynnik tarcia ze stali o stal na stal o cynk.
Podczas długotrwałej eksploatacji następuje zdarcie warstwy cynku i zmiana współczynnika tarcia, co wymaga odesłania stojaka.

1.  podciągnik zębatkowy (podciągarka)
2. podciągnik hydrauliczny 
3. podciągnik hydrauliczny PHT-5

Podciągnik opiera się o zamek spodnika, a uchwyt zakleszcza się na rdzenniku. Siłą podciągnika rozpiera się stojak między spągiem i stropem, przez dalsze wyciąganie rdzennika uzyskując siłę podporności wstępnej Pw, Następnie wbija się klin, aby wywołać siłę tarcia T miedzy spodnikiem i rdzennikiem, będącą siłą podporności nominalnej Pn.

Wbicie klina dokonuje przeszkolony górnik młotkiem o określonej wadze, określoną liczbą uderzeń z siłą taką, jak został nauczony na szkoleniu. W wyniku tego powstaje siła wbicia klina Fw.

Siła wbicia klina wywołuje powstanie siły nacisku klina Fk.
Fk=k * Fw
k-przełożenie klina, czyli liczba określająca, ile razy wzrosła siła na klinie.
Siła tarcia między spodnikiem i rdzennikiem:
T=u * Fk
Pn=u * Fk
Pn = u * k * Fw

Stojaki hydrauliczne

Zasadniczymi zaletami tego typu stojaków są: łatwość manipulacji stojakiem w wyrobisku ścianowym, szybie i łatwe rozpieranie stojaka oraz łatwe jego rabowanie.
Stojaki hydrauliczne zasilane centralnie.
Zasada działania tego typu stojaków jest taka sama jak stojaka poprzednio opisanego. Stojaki zasilane są emulsją wodno-olejową zawierającą od 1 do 3% oleju. Emulsję doprowadza się do poszczególnych stojaków z agregatu pompowo-zasilającego za pomocą wysoko ciśnieniowych przewodów zasilających ułożonych na całej długości wyrobiska ścianowego. Do stosowanych w polskim górnictwie należą stojaki GIG-SHC-40S (GB-SHC-40S), GIG-SHC-40W (GB-SHC-40W) oraz Klockner-Ferromatik (produkcji RFN)

a) GIG-SHC-40S b) GIT-SHC-40W

1. rdzennik, 
2. cylinder (spodnik)
3. osłona
4. tłok
5. blok zaworowy
6. kołpak lub przedłużacz 
7. łącznik
8. stopa 

Obudowa metalowa indywidualna-stropnice

Stopnice metalowe.

Stropnice zwykłe a) szynowa, b) dwuteowa

Przeróbka mechaniczna

Celem przeróbki mechanicznej kopalin użytecznych jest wytworzenie z uzyskanej ze złoża kopaliny surowej produktów handlowych o wymaganej przez odbiorców jakości.

Przeróbkę kopalin użytecznych w zależności od stosowanych środków można podzielić na:

• mechaniczną
• chemiczną

Klasy ziarnowe o wielkościach ziaren dostosowanych do wymagań odbiorców, które bezpośrednio po wydzieleniu mogą być kierowane do sprzedaży, nazywa się sortymentami, a samo nosi nazwę sortowania.

Ziarna grubsze, które wskutek małej dokładności sortowania dostały się do drobniejszego sortymentu nazywa się nadziarnem, ziarna drobniejsze podziarnem.

Na dokładność przesiewania wpływa:

• niekorzystny skład ziaren nadawy, zawierającej ziarna o wymiarach bardzo zbliżonych do wymiarów otworów sita lub dużą ilość ziaren bardzo drobnych
• kształt ziaren, gdyż ziarna o kształcie płaskich płytek lub słupków przechodzą z trudem przez otwory sita
• wilgotność nadawy powodująca zaklejanie się otworów, a również sklejanie się drobnych ziaren i przechodzenia ich do sortymentu grubszego dlatego też pożądane jest aby węgiel kierowany do sortowania był możliwie suchy. 

 Wzbogacenie mechaniczne może być prowadzone

• w cieczach ciężkich
• w ośrodku wodnym
• w ośrodku powietrznym

 Urządzenia:

• osadzarka pulsacyjna tłokowa
• płuczka węglowa

 Wzbogacenie flatacyjne - oparte na różnicy zwilżalności