Ochrona przeciwpożarowa

Podstawowe regulacje prawne

Obowiązek ochrony przeciwpożarowej wynika z art.3 ust.1 Ustawy z 

dnia 24 sierpnia 1991r. O ochronie przeciwpożarowej / j.t.Dz.U.nr 147, 

poz.1229 z 2002r. z późn.zm./. Zgodnie z art. 4 w/w ustawy właściciel, 

zarządca lub użytkownik  zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, 

obowiązany jest w szczególności:

przestrzegać przeciwpożarowych wymagań budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,

wyposażyć budynek, obiekt lub teren w sprzęt pożarniczy i ratowniczy oraz środki   gaśnicze zgodnie z obowiązującymi zasadami,

zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i  możliwość ewakuacji,

przygotować budynek, obiekt lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej,

ustalić sposoby postępowania na wypadek pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.

Szczegółowe zasady ochrony przeciwpożarowej i 

zabezpieczenia przeciwpożarowego budynków, 

innych obiektów budowlanych i terenów oraz 

wyposażenia ich w sprzęt, urządzenia 

przeciwpożarowe i ratownicze reguluje rozporządzenie 

Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 

czerwca 2003r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej 

budynków, innych obiektów budowlanych i terenów 

(Dz.U.Nr 121, poz.1138), które w § 6 nakłada na 

kierowników obiektów obowiązek wykonania instrukcji 

bezpieczeństwa pożarowego.

Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego, zwana dalej instrukcja 

określa:

warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia obiektu, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego i jego warunków technicznych, w tym zagrożenia wybuchem;

sposób poddawania przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym stosowanych w obiekcie urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic;

sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia;

sposoby wykonywania prac niebezpiecznych pod względem pożarowym, jeżeli takie prace są przewidywane;

sposoby praktycznego sprawdzania organizacji i warunków ewakuacji ludzi;

sposoby zaznajamiania użytkowników obiektu z treścią przedmiotowej instrukcji oraz z przepisami przeciwpożarowymi. 

Postanowienia instrukcji obowiązują również pracowników firm i 

przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą lub wykonujących 

jakiekolwiek prace na terenie obiektu. 

Pożar - definicja

Pożar to samorzutne, nie kontrolowane 

rozprzestrzenianie się ognia, powodujące straty

Pożar to ogień powstały nie w specjalnie 

przeznaczonym miejscu albo 

rozprzestrzeniony poza granice takiego 

miejsca, który wyrządza straty materialne

Podręczny sprzęt gaśniczy

Podręczny sprzęt gaśniczy to przenośny 

sprzęt uruchamiany ręcznie, służący do 

gaszenia pożarów w zarodku.

Grupy pożarów

Gaśnice proszkowe

Środkiem gaśniczym jest proszek wyrzucany za pomocą sprężonego gazu (dwutlenek węgla lub azot). Głównym składnikiem proszków gaśniczych są zwykle węglany lub fosforany sodu. Działanie gaśnicze proszku polega przede wszystkim na przerwaniu reakcji spalania w wyniku antykatalizy. Ponadto proszki typu ABC topią się i pienią w wysokiej temperaturze odcinając dopływ tlenu. Gaśnice proszkowe przeznaczone są do gaszenia pożarów z grup A, B i C albo B, C w zależności od rodzaju użytego proszku. Możliwe jest także gaszenie urządzeń elektrycznych pod napięciem, zwykle do 1000V. Istnieją także gaśnice przeznaczone na wyższe napięcia. 

UWAGA !!!!

Nie wolno gasić zwierząt i ludzi oraz maszyn wirujących

Gaśnica śniegowa

Środkiem gaśniczym w tej gaśnicy jest zawarty w wysokociśnieniowej butli, skroplony CO2 (dwutlenek węgla), który rozprężając się adiabatycznie oziębia się do ok. -78°C 

i zestala w formę tzw. suchego lodu. Działanie gaśnicze polega na odcinaniu dostępu tlenu i znacznym obniżeniu temperatury. Gaśnice śniegowe służą do gaszenia pożarów 

z grup B, C, urządzeń elektrycznych zwykle do 1000V. 

UWAGA !!!

Niska temperatura na wężu gaśnicy – chwytać wąż wyłącznie za rękojeść.

Wadą gaśnicy śniegowej jest również niezbyt wysoka temperatura krytyczna skroplonego CO2 (31,4 °C), przez co gaśnica nie może być przechowywana w pomieszczeniach 

o podwyższonej temperaturze. 

Przegrzanie gaśnicy powoduje jej rozładowanie.

Gaśnica pianowa

Środkiem gaśniczym w tej gaśnicy jest piana gaśnicza wyrzucana za pomocą sprężonego gazu (azotu lub dwutlenku węgla). Gaz może być zawarty w specjalnym zbiorniku (gaśnica na pianę mechaniczną) albo powstawać w wyniku reakcji chemicznej (gaśnica na pianę chemiczną).

UWAGA !!!

Gaśnicy pianowej nie wolno używać do gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, gdyż strumień piany doskonale przewodzi prąd, ani ciał reagujących chemicznie z wodą (np. karbid).

Hydrant wewnętrzny – jest urządzeniem przeciwpożarowym umieszczonym na sieci wodociągowej wewnętrznej, służącym do gaszenia pożarów grupy A . Umożliwia on dogodne gaszenie

ewentualnego pożaru (z większych niż gaśnice odległości), a w szczególności przydatny jest do gaszenia pożarów w zarodku (hydrant 

25) oraz do dogaszania pogorzelisk .

W celu uruchomienia hydrantu wewnętrznego należy :

- otworzyć szafkę,

- rozwinąć wąż tłoczny zakończony prądownicą,

- otworzyć (odkręcić) zawór hydrantowy,

- skierować strumień wody na źródło ognia.